Na koju imovinu pravno lice plaća porez na imovinu?

Porez na imovinu utvrđuje se samooporezivanjem, tj poslovna društva samostalno utvrđuju visinu obaveze i prijavljuju je poreskoj upravi, do kraja marta tekuće godine.

Porez na imovinu se plaća na:

-pravo svojine nad nepokretnostima i zemljištem većim od 10 ari

-pravo korišćenja građevinskog zemljišta površine preko 10 ari

- pravo zakupa stana ili stambene zgrade u korist fizičkog lica na period duži od godinu dana, ili na neodređeno

Vrednost imovine koja je predmet oporezivanja utvrđuje se na osnovu njene vrednosti iz poslovnih knjiga koje bi trebala da se vodi po fer vrednosti, no poreska praksa upućuje na vrednost koja se dobija obračunom prema elementima koje propisuje lokalna samouprava. Lokalna samouprava donosi odluku o zoniranju i prosečnoj ceni kvadrata za različite vrste nepokretnosti po zonama, koji su osnov za obračun poreza.

Posledica ovakve prakse je da se poreska osnovica utvrđuje kao proizvod korisne površine zemljišta-objekata i prosečne cene kvadrata za odgovarajuću vrstu nepokretnosti za zonu kojoj nepokretnost pripada, koja zanemeruje stanje i opremljenost nepokretnosti.

Za nepokretnosti koje su izgrađene radi prodaje i vođene su u poslovnim knjigama u skladu sa tom namenom, a ne kao osnovno sredstvo, predviđeno je poresko oslobođenje u godini u kojoj je nepokretnost sagrađena-stečena, kao i u sledećoj godini.

Poreska prijava se podnosi od kraja marta tekuće godine, sa obavezom plaćanja kvartalnih akontacija.