Berlinski zid gotovo tri decenije delio je glavni grad Nemačke, istovremeno bio i simbol hladnoratovske podele na kapitalistički Zapad i komunistički Istok. Izgradnja bedema, čiji je glavni cilj bio da zaustavi prebege iz Istočne u Zapadnu Nemačku, počela je 13. avgusta 1961. godine. Alarm za ovakav potez bio je podatak da je tokom prethodnih 15 godina, od 1945. godine, iz sovjetske okupacione zone pobeglo čak tri miliona Nemaca.
Dužina zida bila je 155 kilometara. Po osi sever-jug, u dužini od 43 kilometra, presečen je grad, dok je preostalih 112 kilometara bedema potpuno izolovalo čitav Berlin od ostatka Demokratske republike Nemačke.
Zapravo, u početku je po ovim linijama, 1961. godine, glavni grad bio podeljen žičanom ogradom, koja je potom ojačavana, da bi izgradnja betonske prepreke, koju nisu mogli da sruše ni tenkovi, bila započeta 1965. i završena 1975. godine. Najvećim delom, zid je bio od armiranog betona, visine 3,6 metara, sa oblim, ispoliranim vrhom, kako bi preskakanje bilo gotovo nemoguće. Sa istočne strane, uz zid je bio i brisani prostor na kome je bilo zabranjeno kretanje, koji su Berlinci zvali "pojas smrti", prenosi Tanjug.
Ozidanu granicu obezbeđivalo je 7.000 vojnika, koji su imali na raspolaganju 302 stražarske kule i 20 bunkera. Čitavom dužinom zida bila je, na svakih 30 metara, postavljena ulična rasveta.
Procenjuje se da je tokom 28 godina, dva meseca i 28 dana fizičke podele Berlina u hiljadama pokušaja bekstva sa istoka na zapad poginulo oko 140 ljudi.
Pad Berlinskog zida, simbolično nazivanog "Gvozdena zavesa", koji je delio grad na istočni i zapadni deo, osim što je postao simbol ujedinjenja Nemačke, označio je i propast komunističkih režima u čitavom istočnom bloku. Ubrzo je formiranjem Evropske unije započeto ujedinjenje kontinenta, a svet je poneo "talas optimizma". Pad zida je bio prvi korak ka ujedinjenju Nemačke, koje je zvanično završeno 3. oktobra 1990. godine, prenosi B92.
Tri decenije kasnije, Nemačka je glavni industrijski motor i politički predvodnik Evropske unije, ali problemi nastali višedecenijskom podelom zemlje na zapad i istok, kapitalizam i komunizam, nisu potpuno iščezli.
Gradovi poput Berlina, Drezdena i Lajpciga razvijaju se na svim poljima, ali najveći deo nekadašnje Istočne Nemačke, posebno ruralne oblasti, ozbiljno zaostaju za standardom zapada zemlje, što u krajnjoj liniji dovodi i do političkih posledica.
