Siromaštvo ostaje značajno i pored toga što je u odnosu na 2017. godinu zabeležen njegov pad od 0,1 odsto, ali i dalje pola miliona stanovnika, kada se računa ukupan broj građana Srbije, nije u stanju da zadovolji minimalne egzistencijalne potrebe.
Osnovni profil siromaštva lane se nije značajnije promenio u odnosu na prethodne godine jer je ono znatno učestalije u vangradskim područjima nego u gradskim – 10,4 odsto naspram 4,8. To praktično znači da je u gradovima i gradskim područjima više nego duplo građana koji ne spadaju u siromašne u odnosu na ruralne predele. Siromaštvo je posebno učestalo u Regionu južne i istočne Srbije, prenosi Dnevnik.
Beogradski region najmanje „oseća” siromaštvo, odnosno u njemu živi manje građana koji spadaju u kategoriju stanovništva koje ne može da zadovolji egzistencijalne potrebe. Odmah iza njega po stopi siromaštva lane je bila Vojvodina, u kojoj je manje siromašnih nego na ukupnom nivou države.
U izveštaju Tima za socijalno uključivanje i smanjenje siromaštva navedeno je da socijalni transferi države znatno utiču na smanjenje stope siromaštva. Tako su je lane smanjili 28 odsto, što znači da bi bez njih oko 195.000 lica bilo u siromaštvu. Ako se penzije uračunaju u socijalni transfer, uticaj siromaštva je još značajniji jer bi bez njih lane trećina stanovništva – 36,4 odsto – raspolagala potrošnjom koja nije dovoljna za pokriće egizstencijalnih potreba.
